Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Γάμο-κουίζ...



Τι φοράνε στο γάμο παλιάς φίλης, που γίνεται σε νησί και τελείται στις πέντε το απόγευμα;;;
Δεδομένου οτι θα πάμε από το σπίτι να τη ντύσουμε, να τη μεθύσουμε, να την κάνουμε να μετανοιώσει που αφήνει την εργένικη ζωή και τα άλλα συναφή, ψάχνω ένα φόρεμα που να μπορεί να σταθεί από τις δώδεκα το πρωί μέχρι το άλλο ξημέρωμα χωρίς να φαίνομαι στιγμή overdressed ή να πιστέψει η φίλη μου οτι δεν έδωσα και πολύ σημασία για το γάμο της. Επίσης να είναι άνετο, να μην χρειάζεται να το τραβάω προς τα πανω ή προς τα κάτω ή ακόμα χειρότερα και τα δύο, και κάπως έτσι απερριψα το κοντό στράπλες με τις casual τσέπες.
Και η λύση ήρθε από κάτω όπως πάντα...
Όλοι οι άνθρωποι από κάπου ξεκινάνε το ντύσιμο, εγώ το ξεκινάω από τα παπούτσια και η λύση ήρθε από μόνη της.
Με το που σκέφτηκα οτι το ιδανικότερο ζευγάρι για να αντέξω τόσες ώρες στο πόδι είναι πλατφόρμες, έχτισα στο μυαλό μου σιγα σιγα την εικόνα... Μακρύ φόρεμα(=κομψό,άνετο), πολύχρωμο(=στέκεται άνετα την ημέρα), με δέσιμο στο λαιμό(=ακόμα πιο άνετο).
Στα αξεσουάρ έχω ακόμα δίλλημα, πολλά ξυλινα βραχιόλια και ξύλινα σκουλαρίκια ή μεταλλικό βραχιόλι μπράτσου και στο άλλο χέρι μεταλλικές βέργες...
Χμμμ νομίζω θα τα βάλω όλα στο τσαντάκι μου...

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Τι είναι πορτοκαλί και μυρίζει ξυδι;;;



Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πελατάκι από μένα το δηλώνω υπεύθυνα και εμπεριστατομένα.
Ακόμα και αν είμαι απόλυτα ευχαριστημένη από ένα προϊόν, ακόμα και αν ορκίζομαι στο όνομά του, ακόμα κι αν κάθε φορά που το χρησιμοποιώ ευλογώ τον εφευρέτη του τίποτα δεν του εξασφαλίζει την πίστη μου.
Αυτή τη φορά απίστησα απένατι σε δύο προϊόντα και η τιμωρία μου ήταν αμίληκτη.
Κάθε τέτοια εποχή άρχιζα τα προϊόντα αυτομαυρίσματος ώστε όταν βγάλω και το τελευταίο ζακετάκι απο πάνω μου να μην είμαι σαν το λευκό της klinex. Η αλλαγή ξεκινούσε με το body lotion της jonson που χαρίζει σταδιακά μαύρισμα, που και να κάνεις κι ένα λάθος δεν τρέχει και τίποτα βρε αδερφέ! Και για τα σαββατοκύριακα, που είμαι περισσότερο εκτεθιμένη, χρησιμοποιούσα από την Παρασκευή το self tan σε μορφή σπρέι της Nivea που πόσα λάθη μπορείς να κάνεις και με ένα σπρέι;
Αυτή τη χρονιά το μαυρισμά μου δεν είχε την καλύτερη αρχή που θα μπορούσε...
Χθές το βράδυ συγκεκριμένα... Όταν αποφάσισα να δοκιμάσω το self tan σε μορφή κρεμας που βρέθηκε στα χέρια μου από ένα περιοδικό, επώνυμο λεω είναι (carroten) από το madame figaro είναι, είναι και ο φίλος μου στο σπίτι για τις δύσκολες περιοχές(βλ. πλάτη, που ποτέ δεν κατάλαβα πως το κάνουν οι μαναχικοί άνθρωποι) why not???
Αντίστροφη μέτρηση προς την καταστροφή...
Κάνω το μπανάκι μου με την λούφα μου, την απολέπισή μου, το ξυρισματάκι μου για να έχω την τέλεια προετοιμασμένη επιδερμίδα.
Βγαίνω έξω σκουπίζομαι προσεχτικά μήν μείνει ίχνος νερού και καταστρέψει τα πάντα και ξεκινάω το σπατουλάρισμα ευλαβικά.
Αρχή του όλεθρου...
Εχω τελειώσει με τα προσβάσιμα μέρη του σώματός μου και παραδίδω το μιστρί στον φίλο μου εξηγόντας του προσεχτικά οτι οποιοδήποτε λάθος του θα φανεί την επομένη. Τελειώνει την αγγαρεία και είναι η σειρά μου να ανταποδώσω με ένα καλό μασάζ, χωρίς να με αφήσει να σηκωθώ για να μην του τη φέρω (τσ τσ ούτε το αλλο σου μισό να μην σου έχει εμπιστοσύνη). Μετά από είκοσι (!) λεπτά πάω να πλύνω επιτέλους τα χεράκια μου (που δεν είχε κανένα νόημα πια) και να βάλω την ενυδατική μου.
Διαπίστωση ολέθρου...
Το πρωί σηκώνομαι αργοπορημένη και τρέχω πανικόβλητη να ετοιμαστώ, στη διαδρομή για τη δουλειά διαπιστώνω πορτοκαλί κυλίδες στο επάνω μέρος των χεριών μου. Όσο περισσότερο παρατηρώ τόσο πληθαίνουν!!!!!
Σε ολόκληρη τη διαδρομή ανακαλώ ότι πληροφορία έχει καταγράψει ο εγκεφαλός μου για τέτοιες περιπτώσεις, και η μόνη είναι το λεμόνι...
Φτάνω στη δουλειά και σκέφτομαι τι λεμόνι τι ξίδι; και τρίβω τα χέρια μου με μανία, τόση που πότισε το δέρμα μου τη μυρωδιά.
Αποτέλεσμα: πορτοκαλί δερμα με διχρωμίες κατα διαστήματα και έντονη εσάνς ξιδιού..
Καπώς αλλιώς το είχα φανταστεί....

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

ggrrrrrr.......


Σήμερα το πρωί παρέλαβα την παραγγελεία μου...
Ανοίγω σαν παιδάκι τα χριστούγεννα το δέμα μου (ενώ είμαι ακόμα στη δουλεία) θαυμάζω τα καινούρια μου παππούτσια που ήταν ομορφότερα real, τα δοκιμάζω διακριτικά κάτω απο το γραφείο και ξαφνικά παθαινω κάτι. "Μεγάλωσε το πόδι μου σε νανοδευτερόλεπτα;"
Έχουν στείλει λάθος νούμερο στο ένα ζευγάρι. Οκ λέω και ψάχνω το κουπόνι επιστροφής, πουθενά! Μπαίνω ξανά στο site και ψάχνω να εκτυπώσω μια φόρμα επιστροφής, πουθενά! Παιρνω τηλέφωνο την εταιρεία για να ρωτήσω πως να τα επιστρέψω και δεν απαντάει κανείς! Στέλνω mail και δεν απαντάει κανείς! Και εκεί που ψαχουλέυω το δελτίο αποστολής μήπως βγάλω άκρη διαβάζω στο κάτω μέρος οτι δεν γίνονται αλλαγές στις προσφορές (να γιατί δεν υπήρχε κουπόνι επιστροφής) πραγμα που δεν αναφέρεται πουθενά στο site, ούτε στους όρους χρήσης αλλά ούτε και στη σελίδα επιστροφές...
Μετά από μια ώρα κατάφερα να εικοινωνήσω με μια ευγενικότατη κοπέλα η οποία με καθυσηχασε και μου εξήγησε τη διαδικασία.
Χμφ μπορούσαν και καλύτερα...