Γάμο-κουίζ...

Τι φοράνε στο γάμο παλιάς φίλης, που γίνεται σε νησί και τελείται στις πέντε το απόγευμα;;;
Δεδομένου οτι θα πάμε από το σπίτι να τη ντύσουμε, να τη μεθύσουμε, να την κάνουμε να μετανοιώσει που αφήνει την εργένικη ζωή και τα άλλα συναφή, ψάχνω ένα φόρεμα που να μπορεί να σταθεί από τις δώδεκα το πρωί μέχρι το άλλο ξημέρωμα χωρίς να φαίνομαι στιγμή overdressed ή να πιστέψει η φίλη μου οτι δεν έδωσα και πολύ σημασία για το γάμο της. Επίσης να είναι άνετο, να μην χρειάζεται να το τραβάω προς τα πανω ή προς τα κάτω ή ακόμα χειρότερα και τα δύο, και κάπως έτσι απερριψα το κοντό στράπλες με τις casual τσέπες.
Και η λύση ήρθε από κάτω όπως πάντα...
Όλοι οι άνθρωποι από κάπου ξεκινάνε το ντύσιμο, εγώ το ξεκινάω από τα παπούτσια και η λύση ήρθε από μόνη της.
Με το που σκέφτηκα οτι το ιδανικότερο ζευγάρι για να αντέξω τόσες ώρες στο πόδι είναι πλατφόρμες, έχτισα στο μυαλό μου σιγα σιγα την εικόνα... Μακρύ φόρεμα(=κομψό,άνετο), πολύχρωμο(=στέκεται άνετα την ημέρα), με δέσιμο στο λαιμό(=ακόμα πιο άνετο).
Στα αξεσουάρ έχω ακόμα δίλλημα, πολλά ξυλινα βραχιόλια και ξύλινα σκουλαρίκια ή μεταλλικό βραχιόλι μπράτσου και στο άλλο χέρι μεταλλικές βέργες...
Χμμμ νομίζω θα τα βάλω όλα στο τσαντάκι μου...

Τι είναι πορτοκαλί και μυρίζει ξυδι;;;

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πελατάκι από μένα το δηλώνω υπεύθυνα και εμπεριστατομένα.
Ακόμα και αν είμαι απόλυτα ευχαριστημένη από ένα προϊόν, ακόμα και αν ορκίζομαι στο όνομά του, ακόμα κι αν κάθε φορά που το χρησιμοποιώ ευλογώ τον εφευρέτη του τίποτα δεν του εξασφαλίζει την πίστη μου.
Αυτή τη φορά απίστησα απένατι σε δύο προϊόντα και η τιμωρία μου ήταν αμίληκτη.
Κάθε τέτοια εποχή άρχιζα τα προϊόντα αυτομαυρίσματος ώστε όταν βγάλω και το τελευταίο ζακετάκι απο πάνω μου να μην είμαι σαν το λευκό της klinex. Η αλλαγή ξεκινούσε με το body lotion της jonson που χαρίζει σταδιακά μαύρισμα, που και να κάνεις κι ένα λάθος δεν τρέχει και τίποτα βρε αδερφέ! Και για τα σαββατοκύριακα, που είμαι περισσότερο εκτεθιμένη, χρησιμοποιούσα από την Παρασκευή το self tan σε μορφή σπρέι της Nivea που πόσα λάθη μπορείς να κάνεις και με ένα σπρέι;
Αυτή τη χρονιά το μαυρισμά μου δεν είχε την καλύτερη αρχή που θα μπορούσε...
Χθές το βράδυ συγκεκριμένα... Όταν αποφάσισα να δοκιμάσω το self tan σε μορφή κρεμας που βρέθηκε στα χέρια μου από ένα περιοδικό, επώνυμο λεω είναι (carroten) από το madame figaro είναι, είναι και ο φίλος μου στο σπίτι για τις δύσκολες περιοχές(βλ. πλάτη, που ποτέ δεν κατάλαβα πως το κάνουν οι μαναχικοί άνθρωποι) why not???
Αντίστροφη μέτρηση προς την καταστροφή...
Κάνω το μπανάκι μου με την λούφα μου, την απολέπισή μου, το ξυρισματάκι μου για να έχω την τέλεια προετοιμασμένη επιδερμίδα.
Βγαίνω έξω σκουπίζομαι προσεχτικά μήν μείνει ίχνος νερού και καταστρέψει τα πάντα και ξεκινάω το σπατουλάρισμα ευλαβικά.
Αρχή του όλεθρου...
Εχω τελειώσει με τα προσβάσιμα μέρη του σώματός μου και παραδίδω το μιστρί στον φίλο μου εξηγόντας του προσεχτικά οτι οποιοδήποτε λάθος του θα φανεί την επομένη. Τελειώνει την αγγαρεία και είναι η σειρά μου να ανταποδώσω με ένα καλό μασάζ, χωρίς να με αφήσει να σηκωθώ για να μην του τη φέρω (τσ τσ ούτε το αλλο σου μισό να μην σου έχει εμπιστοσύνη). Μετά από είκοσι (!) λεπτά πάω να πλύνω επιτέλους τα χεράκια μου (που δεν είχε κανένα νόημα πια) και να βάλω την ενυδατική μου.
Διαπίστωση ολέθρου...
Το πρωί σηκώνομαι αργοπορημένη και τρέχω πανικόβλητη να ετοιμαστώ, στη διαδρομή για τη δουλειά διαπιστώνω πορτοκαλί κυλίδες στο επάνω μέρος των χεριών μου. Όσο περισσότερο παρατηρώ τόσο πληθαίνουν!!!!!
Σε ολόκληρη τη διαδρομή ανακαλώ ότι πληροφορία έχει καταγράψει ο εγκεφαλός μου για τέτοιες περιπτώσεις, και η μόνη είναι το λεμόνι...
Φτάνω στη δουλειά και σκέφτομαι τι λεμόνι τι ξίδι; και τρίβω τα χέρια μου με μανία, τόση που πότισε το δέρμα μου τη μυρωδιά.
Αποτέλεσμα: πορτοκαλί δερμα με διχρωμίες κατα διαστήματα και έντονη εσάνς ξιδιού..
Καπώς αλλιώς το είχα φανταστεί....

ggrrrrrr.......

Σήμερα το πρωί παρέλαβα την παραγγελεία μου...
Ανοίγω σαν παιδάκι τα χριστούγεννα το δέμα μου (ενώ είμαι ακόμα στη δουλεία) θαυμάζω τα καινούρια μου παππούτσια που ήταν ομορφότερα real, τα δοκιμάζω διακριτικά κάτω απο το γραφείο και ξαφνικά παθαινω κάτι. "Μεγάλωσε το πόδι μου σε νανοδευτερόλεπτα;"
Έχουν στείλει λάθος νούμερο στο ένα ζευγάρι. Οκ λέω και ψάχνω το κουπόνι επιστροφής, πουθενά! Μπαίνω ξανά στο site και ψάχνω να εκτυπώσω μια φόρμα επιστροφής, πουθενά! Παιρνω τηλέφωνο την εταιρεία για να ρωτήσω πως να τα επιστρέψω και δεν απαντάει κανείς! Στέλνω mail και δεν απαντάει κανείς! Και εκεί που ψαχουλέυω το δελτίο αποστολής μήπως βγάλω άκρη διαβάζω στο κάτω μέρος οτι δεν γίνονται αλλαγές στις προσφορές (να γιατί δεν υπήρχε κουπόνι επιστροφής) πραγμα που δεν αναφέρεται πουθενά στο site, ούτε στους όρους χρήσης αλλά ούτε και στη σελίδα επιστροφές...
Μετά από μια ώρα κατάφερα να εικοινωνήσω με μια ευγενικότατη κοπέλα η οποία με καθυσηχασε και μου εξήγησε τη διαδικασία.
Χμφ μπορούσαν και καλύτερα...

Harem pants

...Και μου έλεγε η μάνα μου "ποτέ μην λές ποτέ γιατί θα σου συμβεί" ένα από αυτά τα ποτέ ήταν και του περί ού ο λόγος παντελόνι.
Καθώς είμαι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα ελληνιδας γυναίκας aka 1.65 με το ζόρι, περιφέρια και αυτα τα γνωστά 4 κιλάκια επιπλέον(χμ αντε 6, παραπάνω δεν βγαίνω) θεωρούσα καταστροφικό να βάλω το ελληνιστί σαλβάρι που κάνει μέχρι και την Σκλεναρίκοβα να μοιάζει με χόμπιτ, που δεν το λες και εύκολο.
...Μέχρι που είδα αυτό! Και λέω μέσα μου: Αυτό είναι! Κάθετες ρίγες να σώσουν την κατάσταση, έχει και την τσαχπινιά στο πλάι να φαίνεται η καλίγραμμη η γάμπα.

Κι έτσι ξεκίνησε ο έρωτας μου γι'αυτό το Diane Von Furstenberg αριστούργημα...
Αλλά όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες, έτσι και ο δικός μας αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα, μεγάλα όπως η τιμή του, που και μεγάλη δεν την λες (165 περίπου) αλλά μου φαίνεται υπερβολική για ένα παντελόνι που θα φορέσω για μισή σεζόν καθ'ότι και φοιτήτρια.
Έτσι λοιπόν έχω ξανοιχθεί στην αγορά του Ηρακλείου να βρώ την σωτήρια αντιγραφή του...

Υ.Γ Εννοείται ότι έχω έτοιμα τα πιό ψηλά μου πέδιλα να δώσουν και αυτά την αναγκαία ανάσα πνοής στη πιεσμένη θα έλεγα φιγούρα μου, γιατί harem pants και φλατ = αυτοκτονία

Ευσεβείς πόθοι...

Εδώ και ένα μήνα περίπου ψάχνω για την τέλεια full skirt, την θέλώ: όχι πολύ φουντωτή αλλά ούτε κατσιασμένη, ακριβώς πάνω στο γόνατο, μονόχρωμη και βαμβακερή. Άν είναι και οικονομική ακόμα καλύτερα γιατί την θέλω επί 3 σε λευκό, μαύρο και καφέ, τα χρώματα που περιέχει η ντουλάπα μου δηλαδή.
Με ονειρεύομαι μαζί της να πηγαίνω για καφέ παρέα με ένα T-shirt, με ένα πουκάμισο να πηγαίνουμε στη δουλειά, με ένα σακάκι και μια ζώνη στη μέση σινεμά, με μία μαρινιέρα και πλατφόρμες διακοπές και ακόμα ατελείωτους συνδυασμούς. Τόσους πολλους που πλέον ούτε με λοβοτομή δεν θα αρνηθώ την αναγκαιότητα της.

Μίνογλου

Χθες είχα μια άσχημη μέρα στη δουλειά και ο μόνος τρόπος να ανέβει άμεσα η διάθεσή μου ήταν λίγο on-line shopping. Αμέσως όμως προέκυψε το δεύτερο μου προβλημα, τέλος μήνα = no money πράγμα που με οδήγησε στο minoglou και πιο συγκεκριμένα στις προσφορές του.
Έτσι παράγγειλα 3 υπεροχα ζευγάρια Παπά





Σήμερα το πρωί με ενημέρωσαν όμως ότι δεν είχαν το καφέ, μεσω e-mail (προσπάθησαν και τηλεφωνικά) πράγμα που δεν με ένοιαξε ιδιαίτερα γιατί είχα κάποιες αμφιβολίες γι'αυτό και το θεώρησα κάποιου είδους σημάδι από τo fashion spirit :P
Έτσι λοιπόν αναμένω με αγωνία την προσέλευσή τους καθώς είναι η πρώτη φορά που ψωνίζω απο την εταιρεία γενικότερα.

Coco Chanel

Για την έναρξη του ημερολογίου μου επέλεξα κάποια γνωστα αποφθέγματα της γυναίκας που με εμπνέει συνεχώς η στάση που διατηρούσε σε ολόκληρη τη ζωή της και τα οποία θα αποτελέσουν το μαντρα αυτού του blog.

Η πολυτέλεια δεν είναι το αντίθετο της φτώχειας αλλά της χυδαιότητας.

Η πολυτέλεια πρέπει να είναι άνετη, αλλιώς δεν είναι πολυτέλεια.

Στα τριάντα της μια γυναίκα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στον πισινό της και στο πρόσωπό της.

Κάθε γυναίκα έχει την ηλικία που της αξίζει.

Η μόδα είναι αρχιτεκτονική. Είναι ζήτημα αναλογιών.

Η μόδα περνάει, μόνο το στυλ μένει πάντα το ίδιο.

Η κομψότητα δεν έχει να κάνει με το να βάλεις ένα καινούργιο φόρεμα.

Ψάξε για τη γυναίκα μέσα στο φόρεμα. Αν δεν υπάρχει γυναίκα, δεν υπάρχει φόρεμα.

Μια γυναίκα οφείλει να είναι δυο πράγματα: αριστοκρατική και υπέροχη.

Για να είναι κανείς αναντικατάστατος, πρέπει να είναι πάντα διαφορετικός.

Η πιο θαρραλέα πράξη είναι να σκέφτεσαι μόνος σου. Φωναχτά.

Έχει ενδιαφέρον πόσες πολλές έγνοιες εξαφανίζονται μόλις αποφασίσεις αντί να είσαι κάτι, να είσαι κάποιος.